Telewizja Kino Polska

[Sebastian999]

Już od dawna przymierzałem się by coś więcej skrobnąć o filmie Sylwestra Chęcińskiego. Jest ku temu dobra okazja, bo wczoraj właśnie minęły 33 lata od premiery. ,,Wielki Szu" oglądany przeze mnie wielokrotnie, zawsze z niesłabnącym zainteresowaniem, bezbłędny aktorsko od najmniejszego epizodu po rolę tytułową. Stanowi wdzięczny temat do rozmowy, choćby z moim przyjacielem, który jest zagorzałym fanem filmu. Zagorzałym do tego stopnia, że kiedyś wyruszył w Polskę śladami jego bohaterów.
Przywiózł mi z tego wyjazdu czerwoną talię kart kupioną, jeśli dobrze pamiętam, w Wambierzycach, czyli filmowym Lutyniu. Nie rozpakowałem jej do dzisiaj, i tak chyba zostanie...
Przyznam, że często się zastanawiałem o czym jest ten film.
Z jednej strony pokazuje świat niedostępny dla każdego, ale będący już całkiem namacalnym marzeniem wielu ludzi żyjących w Polsce lat 70-tych. Z drugiej ten kolorowy świat jest zepsuty, i bezwzględny, a gdyby zmienić realia to wręcz westernowy, bo mamy podróż, zgorzkniałego bohatera, i rozgrywki karciane, niczym pojedynki rewolwerowców, w których szybkość umysłu i rąk, oraz spokój i precyzja są pożądane. Odpowiedzialny za scenariusz Jan Purzycki wspominał zresztą o takiej inspiracji.
Mamy też w filmie we wciągający sposób pokazaną klasyczną relację Mistrz-uczeń. Sam Szu jest wręcz trochę nierealny. Piekielnie inteligentny przestępca z jednej strony, a z drugiej mędrzec cytujący klasyków filozofii i myślicieli. Ma przygotowane mądrości prawie na każdą okazję, i oczywiście genialnie gra w karty, a właściwie to jest prawdziwym artystą w swoim fachu. Młody taksówkarz Jurek w momencie gdy go poznajemy jest jego przeciwieństwem, nieokrzesany, niecierpliwy i pazerny, ale Szu coś w nim dostrzega, może nawet samego siebie z czasów młodości.
Lecz to nie oni są głównymi bohaterami filmu. Głównym bohaterem jest
GRA
Wielka gra, ale nie chodzi mi tu o finałową rozgrywkę w hotelu Forum, choć niewątpliwie to rozdanie jest przełomowym momentem tej historii. Wtedy nastąpiło przekazanie pałeczki. Dodajmy, na dużym wirażu, ale młody adept sztuki oszukiwania jej nie upuścił, o czym świadczy końcowa scena gdy kupuje ,,Klubowe i dwie talie kart".
SZTAFETA.
Jurek podjął grę, wybrał sposób na życie. Gra jako stan ducha. Samolubna, bo tak naprawdę tylko ona się liczy, a życie jest jej podporządkowane. To jest gorzka cena. Chyba zrozumiał w końcu, że nie o pieniądze czy domy chodzi. A nawet nie o wygraną, choć przecież słyszy wcześniej od Szu, ,,że gra się żeby wygrać". Porażka może się zdarzyć nawet wtedy gdy jesteśmy w 100% pewni wygranej. Dążenie do mistrzostwa mimo tego, że finalnie i tak jesteśmy skazani na przegraną, w taki czy inny sposób. Mistrz też w końcu przegrał...a może widzimy przedstawienie a nie widzimy rzeczy. W końcu to
SZU

Jeszcze dwie ciekawostki. Scena gdy Mikun przed rewanżem z Szu, przedstawia Denela przypomina tę z filmu ,,Miś" ,,tak, przechodziliśmy z tragarzami". Tutaj Mikun mówi , że zagra z nimi znajomy który akurat przypadkiem przejeżdżał przez Lutyń
I początkowa scena, gdy żona Szu mówi mu, że wraz z włosami stracił rozum, jak żywo przypomina tę z ,,Vabank", gdy Szpula zwraca się do Kwinto ,,obcięli ci włosy razem z jajami".
Zresztą tutaj analogii pomiędzy kasiarzem i szulerem jest więcej.
Wyjście z więzienia. Odejście kobiety. Jeden i drugi to przestępca z klasą i swoistym kodeksem, wyróżniającym go od reszty.
_________________
...nie profesor , tylko Satyr..

[Paj-Chi-Wo]

No cóż takich wpisów jak wyżej proszę o więcej - jeśli powstanie nowe forum...

Szybko okazało się że taksówkarz uczeń Wielkiego Szu, którego zagrał Andrzej Pieczyński ma talent to gry i smykałkę do wygrywania. Imponował pasją i pomysłami na sztuczki sięgające daleko poza kant pokerowego stołu. Chyba dobrze wziął sobie do serca lekcję nauczyciela nauczającego, że trzeba wykorzystać wyobrażenie o grze przeciwnika ... być lepszym o ruch o gest i posunięcie. Jednak z góry widać było, że to nie ta liga i nie po drodze było Szu mieć takiego wspólnika. Zresztą Szu zawsze działał sam a uczeń uczepił mu się jak rzep psiego ogona.
Kiedy okazało się, że nie tak łatwo jest pozbyć się ucznia Szu przygotowuje mu sztafetę, którą popamięta do końca życia...

Najwiekszą tajemnicą tego filmu jest odpowiedź na to kto ... uwaga [spoiler] Wielkiego Szu?

Wracam do poczatku wpisu.

[Valdi]

[rafal dajbor]

Moim zdaniem na "Wielkim Szu" filmowcy po dziś dzień powinni się uczyć jak robić kino rozrywkowe, które będzie można nazwać kinem z najwyższej półki. "Wielki Szu" pokazuje, jak szlachetna potrafi być produkcja rozrywkowa.

No i Mariusz Gorczyński. Oczywiście, ma swój dialożek z Nowickim, ale ja najbardziej lubię jedno z ujęć, jak w trzecim planie podczas jakiegoś dialogu Nowicki-Pieczyński jakaś wcielająca się w prostytutkę statystka tak mu dmucha w twarz papierosowym dymem, że Gorczyński odskakuje jak oparzony, o metr.
_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl
http://forum.polskiekino.com.pl - nasze forum w nowym miejscu

[statysci]

[Paj-Chi-Wo]

[Sebastian999]